KEŞKE HEP KÜÇÜK KALABİLSEYDİK

küçüklük ne kadar güzeldi..sevdiğin çocuğu öp kaç ..aşk şarkıları dinlemek yok .kutu kutu pense oynarken ne kadar mutluyduk..saklambaçta birbirimizin yerini söylemeye çalışırdık şimdi saklandığımız yeri kendimiz bile bilmiyoruz ..düştüğümüzde dizlerimiz kanıyordu şimdi ise kalbimiz..reddedilme korkusu yoktu birkez ağlarsak bizim olurdu çünkü..şimdi günlerce ağlıyoruz ama bizim değil başkasının oluyor salıncakta sallanırkenher rengi aynı anda görebiliyorduk....aşkfilmlerindeki en acı karakterle değil, çizgi filmlerdeki en mutlu karakterle kendimizi özleştiriyordukherşey zorlaşmasaydı.. a/b/c/d olan şıklara e eklenmeseydi..muamma olmasaydı..hep gülseydik sahte gülüşler nedir bilmeseydik...